அமுல் என்கிற பிராண்ட்டைப் பற்றி நம்மில் தெரியாமல் யாரும் இருக்க முடியாது. `கொளு கொளு’ என்றிருப்பவர்களை நாம் அமுல் பேபி என்று அழைக்கும் அளவுக்கு இந்நிறுவனத்தின் கார்ட்டூனும் மிகப்பிரபலம்.
இந்த அமுல் பிராண்டின் வரலாறு நம் நாடு சுதந்திரம் அடைவதற்கு முன்பிருந்து தொடங்குகிறது. அமுல் நிறுவனத்தை பற்றி அறிந்து கொள்ள மேலும்
படிக்கவும். AMUL (ஆனந்த் மில்க் யூனியன் லிமிடெட்).
ஆரம்ப காலம் :
ஏழு தசாப்தங்களுக்கு முன்னர் கைராவில் ஒரு விவசாயியின் வாழ்க்கை இந்தியாவில் வேறு எங்கும் உள்ள விவசாயிகளைப் போலவே இருந்தது.
அவரது வருமானம் கிட்டத்தட்ட பருவகால பயிர்களில் இருந்து பெறப்பட்டது. பல ஏழை விவசாயிகள் பருவம் இல்லாத காலங்களில் பட்டினியை எதிர்கொண்டனர்.
கறவை எருமைகள் மூலம் அவர்களின் வருமானம் நம்பமுடியாததாக இருந்தது. பால் விற்பனை முறை ஒப்பந்தக்காரர்கள் மற்றும் இடைத்தரகர்களால் கட்டுப்படுத்தப்பட்டது.
பால் கெட்டுப்போகும் தன்மை கொண்டதால், விவசாயிகள் தங்கள் பாலை எதற்கு கொடுத்தாலும் விற்க வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது.
பெரும்பாலும் அவர்கள் கிரீம் மற்றும் நெய்யை தூக்கி எறியும் விலையில் விற்க வேண்டியிருந்தது.அவர்கள் பொதுவாக படிப்பறிவற்றவர்களாக இருந்தனர்.
ஆனால் ஒப்பந்தக்காரர்கள் குறைந்த விலையில் தங்கள் விளைபொருட்களை வாங்கி பெரும் லாபத்தில் விற்க ஏற்பாடு செய்யும் முறை நியாயமற்றது என்பதை அவர்களால் பார்க்க முடிந்தது.
1945 இல் பம்பாய் அரசாங்கம் பம்பாய் பால் திட்டத்தைத் தொடங்கியபோது இது மிகவும் கவனிக்கத்தக்கது. ஆனந்திலிருந்து பம்பாய்க்கு 427 கிலோமீட்டர் தூரத்திற்கு பால் கொண்டு செல்ல வேண்டியிருந்தது.
ஆனந்தில் பால் பேஸ்டுரைஸ் செய்தால் மட்டுமே இதைச் செய்ய முடியும்.
சர்தார் படேல் அவர்கள் தங்கள் சொந்த கூட்டுறவு சங்கம் மூலம் தங்கள் பாலை சந்தைப்படுத்த வேண்டும் என்று தனது ஆலோசனையை வலியுறுத்தினார்.
இந்த கூட்டுறவுக்கு சொந்தமாக பேஸ்சுரைசேஷன் ஆலை இருக்க வேண்டும். இதுபோன்ற கூட்டுறவு சங்கம் அமைக்க விவசாயிகள் அனுமதி கோர வேண்டும் என்பது அவரது அறிவுரை.
உங்கள் கோரிக்கை நிராகரிக்கப்பட்டால் பாலை இடைத்தரகர்களுக்கு விற்க மறுக்க வேண்டும். இதனால் பாலை சிறிது காலத்திற்கு விற்க முடியாமல் நஷ்டத்தை சந்திக்க நேரிடும் என்று சர்தார் படேல் சுட்டிக்காட்டினார்.
அவர்கள் தோல்வியைச் சமாளிக்கத் தயாராக இருந்தால், அவர் அவர்களை வழிநடத்தத் தயாராக இருந்தார். அவரது கோரிக்கையை விவசாயிகள்
பிரதிநிதிகள் உடனடியாக ஏற்றுக்கொண்டனர்.
தீ லீலா பேலஸ் கிருஷ்ணன் நாயர் வெற்றிக் கதை
மொரார்ஜிபாய் தேசாய் :
பின் சர்தார் திரு. மொரார்ஜிபாய் தேசாய் அவர்களை பால் கூட்டுறவு சங்கத்தை ஏற்பாடு செய்ய கைரா மாவட்டத்திற்கு அனுப்பினார் தேவைப்பட்டால் பால் வேலைநிறுத்தம் செய்ய உத்தரவிட்டார்.
திரு. தேசாய் ஜனவரி 4, 1946 அன்று சமர்கா கிராமத்தில் ஒரு கூட்டத்தை நடத்தினார்.
கைரா மாவட்டத்தின் ஒவ்வொரு கிராமத்திலும் தங்கள் உறுப்பினர்-
விவசாயிகளிடமிருந்து பால் சேகரிக்க பால் உற்பத்தியாளர்களின் கூட்டுறவு சங்கங்கள் அமைக்கப்பட வேண்டும் என்று தீர்மானிக்கப்பட்டது.
அனைத்து பால் சங்கங்களும் பால் பதப்படுத்தும் வசதிகளை சொந்தமாக கொண்ட யூனியனாக ஒன்றிணைக்கும்.
ஒன்றியத்திடம் இருந்து பால் கொள்முதல் செய்ய அரசு நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும். இது செய்யப்படாவிட்டால், கைரா மாவட்டத்தில் உள்ள எந்தவொரு பால் ஒப்பந்தக்காரருக்கும் பாலை விற்க விவசாயிகள் மறுப்பார்கள் என்றார் கோரிக்கையை அரசு நிராகரித்தது.
பின் 15 நாட்கள் பால் வியாபாரிகளுக்கு ஒரு சொட்டு பால் கூட விற்கப் படவில்லை. ஆனந்திடம் இருந்து பாம்பேக்கு பால் வரவில்லை, பம்பாய் பால் திட்டம் கிட்டத்தட்ட சரிந்தது.
15 நாட்களுக்குப் பிறகு, பம்பாய் பால் கமிஷனர், ஆங்கிலேயர் மற்றும் அவரது துணைத் தலைவர் ஆனந்தை சந்தித்து விவசாயிகளின் கோரிக்கையை ஏற்றுக்கொண்டனர்.
இது கைரா மாவட்ட கூட்டுறவு பால் உற்பத்தியாளர்கள் சங்கம் லிமிடெட், ஆனந்தின் தொடக்கத்தைக் குறித்தது. இது முறையாக டிசம்பர் 14, 1946 இல் பதிவு செய்யப்பட்டது.
மாவட்டத்தின் பால் உற்பத்தியாளர்களுக்கு முறையான சந்தைப்படுத்தல் வசதிகளை வழங்குவதே இதன் நோக்கமாக இருந்தது.
யூனியன் பம்பாய் பால் திட்டத்திற்காக ஜூன் 1948 இல் பாலை பேஸ்டுரைஸ் செய்யத் தொடங்கியது – இரண்டு கிராம கூட்டுறவு சங்கங்களில் ஒரு சில விவசாயிகள் ஒரு நாளைக்கு சுமார் 250 லிட்டர்களை உற்பத்தி செய்கிறார்கள்.
அதன்பின் வர்கீஸ் குரியன் இணைந்தவர் :
அதேநேரம் புதியதாகத் துவங்கப்பட்ட கூட்டுறவு பால்பண்ணை , கைரா மாவட்ட கூட்டுறவு பால் உற்பத்தியாளர் சங்கம் தனியாரிடமிருந்த பொல்சன் பண்ணையுடன் போட்டியிட்டு தோற்றுக் கொண்டிருந்தது.
அரசுப் பணியில் சவால்களில்லாமல் வெறுத்திருந்த குரியனுக்கு இது ஒரு நல்ல வாய்ப்பாக அமைந்தது. கைரா பால் சங்கத் தலைவர் திரிபுவன்தாஸ்
படேலிடம் பால் பதப்படுத்தும் ஆலையை நிறுவிட உதவுவதாகக் கூறினார்.
இதுவே அமுல் பிறக்க வழி வகுத்தது. மேலும் தேசிய பால்பண்ணை மேம்பாட்டு வாரியம் குஜராத்தில் உதயமானது. இந்தியாவின் வெள்ளைப் புரட்சிக்குக் காரணமான வர்கீஸ் குரியன் இருந்தார்.
1955-ம் ஆண்டு அமுல் என்கிற பிராண்டின்கீழ் பால் பொருள்கள் அறிமுகப் படுத்தப்பட்டன.நம் நாட்டில் 1980-கள் வரை பாலுக்கான பற்றாக்குறை சொல்லிமாளாத அளவில் இருந்தது.
குறிப்பாக, தென் இந்தியாவிலும், கிழக்கு இந்தியாவிலும் பாலுக்கான பற்றாக்குறை மிகப்பெரிய அளவில் இருந்தது. இதை வாய்ப்பாகக் கொண்டு ஹார்லிக்ஸ், காம்ப்ளான் போன்ற பிராண்டுகளின் விற்பனை அதிகரிக்க ஆரம்பித்தது.
உத்தியை நோக்கிய முதல் படி :
ஒருபோதும் வயதாகாத பெண், வெள்ளை போல்கா புள்ளியிட்ட ஆடை மற்றும் நீல முடி அணிந்திருந்தார், நிறுவனத்தின் முக்கிய அடையாளமாக இருந்தார்.
இந்தப் பெண்தான் அமுலின் விளம்பர சின்னமாக இருந்தார். வெண்ணெயை “முழுமையான வெண்ணெய் சுவையானது” என்ற பெண்ணின் முதல் விளம்பரம் பெரிய வெற்றியைப் பெற்றது.
மதிப்பு :
அமுல் நிறுவனத்தின் ஆர்.எஸ். சோதி 2010 ஆம் ஆண்டு முதல் இன்று வரை உள்ளார். இந்த நிறுவனத்தின் மதிப்பு 52,000 கோடி.
அமுல் வெண்ணெய், அமுல் பால் பவுடர், அமுல் நெய், அமுல் ஸ்ப்ரே, அமுல் சீஸ், அமுல் சாக்லேட்டுகள், அமுல் ஸ்ரீகண்ட் மற்றும் ஐஸ்கிரீம், நியூட்ராமுல், அமுல் பால் மற்றும் அமுல்யா போன்ற பல தயாரிப்புகளைக் கொண்டிருப்பதால் இது ஒரு முன்னணி உணவு பிராண்டாகும்.
அமுல் குஜராத் கூட்டுறவு பால் சந்தைப்படுத்தல் கூட்டமைப்பு லிமிடெட் (
GCMMF) என்ற கூட்டுறவு அமைப்பால் நிர்வகிக்கப்படும் ஒரு கூட்டுறவு பிராண்ட் ஆகும்.
இன்று, இது குஜராத்தில் 36 லட்சம் பால் உற்பத்தியாளர்களால் கூட்டாகச் சொந்தமானது, மேலும் 13 மாவட்ட பால் சங்கங்களின் உச்ச அமைப்பு குஜராத்தின் 13,000 கிராமங்களில் பரவியுள்ளது.